Day 11

- Powinniśmy gdzieś dzisiaj wyjść. - powiedział Luke i Blaze spojrzała na niego z uniesioną brwią.

- Gdzie? - spytała, a on wzruszył ramionami.

- Gdziekolwiek. Świat należy do nas. - powiedział, gdy ona zachichotała.

- Jezu, brzmisz jak mój tata. - powiedziała i teraz to była jego kolej, by unieść brew.

- Chodźmy na kręgle. - zaproponował, a ona zachichotała i potrząsnęła głową.

- Cokolwiek powiesz, Hemmings. - powiedziała i wstali z ławki, podążając do samochodu.

Dziesięć minut później byli w innych butach i Blaze trzymała kulę blisko swojej twarzy.

- Możesz to zrobić, Blaze. - wyszeptała do siebie, zanim wykręciła ramię do tyłu i potoczyła kulę po torze. Wstrzymała powietrze, gdy ta uderzyła we wszystkie kręgle i okręciła się, by zobaczyć zaskoczony wzrok Luke'a.

- Ładnie. - skomplementował, a ona wyrzuciła ramiona w górę.

- Zrobiłam to! - krzyknęła a Luke się zaśmiał, zanim wstał i złapał ciężką kulę. Z łatwością potoczył kulę po torze i obserwował, jak uderza we wszystkie kręgle. Odwrócił się i podszedł do swojego siedzenia.

- Blaze, może i skończyłem ze sportem, ale to nie oznacza, że nadal nie jestem dobry. - powiedział, a ona się żachnęła.

Luke wygrał.

To był pierwszy dzień, gdy opuścili park.